Вопрос:
50 Аз руйи чумлахо муайян намоед, ки сухан дар бораи кадомсимои манфии романи “Восеъ”‐и Сотим Улугзода меравад?
- А) У зохиран бадруй ва ботинан нопок аст ва ба хар чое, ки кадам гузорад, он чо ба вайрона табдил меёбад. Набераи дусолаи Назирро ба чари тела дода мекушад ва сабаби бадбахтии оилаи у мегардад.
- B) Хирси бемайлони ба мансаби оли ва сарвату чоху чалол сохиб шудан уро аз камтарин хиссиёти инсони ва одамгари махрум гардонидааст, ба дарачае ки харчи тезтар вафот кардани падарашро бо чону дил хохон аст.
- C) Барои Восеъро ба сарбозони амир фурухтанаш Муллосафар ба у дарафтода гуфта буд: “Эй беимон! Каззоби касамзада! Фиребгари дузахи!... Ту – дагопешаи кофир‐кеш динат, имонатро ба мангит фурухти!”
- D) Чехраи манфур, беномус ва мансабталош аст, барои мансаб духтари ноболиги Зебиро ба амири Бухоро пешкаш мекунад.